طراحی این سالنامه فرهنگی ما را پیشتر از قبل با فرهنگها و آیین ها ی یکدیگر آشنا میسازد و نشان از هم دلی و هم ریشگی جامعه انسانی دارد. زبان تصویر همیشه گویای تمامی ابعاد دنیای ماست که به راحتی میتوان با آن ارتباط برقرار کرد و پیامی که در خود دارد را فهمید و با تمام وجود درک کرد.
سال نوی اسلامی در ماه جولای

سال نو هجری قمری که به عنوان سال نو اسلامی نیز شناخته میشود، نخستین روز آغاز سال نو در تقویم قمری میباشد. نخستین روز ماه محرم، به عنوان نخستین روز سال محاسبه میگردد. مبدأ این سال، هجرت پیامبر اسلام، محمد، در سال ۶۲۲ میلادی از مکه به مدینه میباشد. تمام وظایف دینی مسلمانان از جمله نماز، روزه گرفتن در ماه رمضان، حج و تاریخ رویدادهای مهم مانند شبهای قدر و مراسمهای دیگر با توجه به تقویم قمری محاسبه میگردد
روز جوانان در ماه اوت

روز جهانی جوانان (IYD ) یک روز برای آگاهی بخشیدن است که توسط سازمان ملل تعیین شده است. هدف از این روز جلب توجه به مجموعه معینی از موضوعات فرهنگی و حقوقی پیرامون جوانان است. اولین IYD در 12 آگوست 2000 برگزار شد.
سال نوی یهودیان در ماه سپتامبر

روز دهم سپتامبر، اولین روز سال جدید یهودیان، یعنی سال ۵۷۷۱ عبریست. «راش هشنا» یا روز سال نو عبری بنا بر برخی روایات یهودی، روز خلقت حضرت آدم است که در آن تقدیر هر موجودی در سال جدید تعیین میشود. در این روزدر اسرائیل و دیگر کشورهای دنیا که یهودیان در آن زندگی میکنند مراسم جشن سال نو عبری برپا می شود.
روز شکرگزاری در ماه اکتبر

روز شکرگزاری یک تعطیلی ملی در آمریکا و کانادا است و در این روز مردم به شکرانه برداشت محصولات جشنی برگزار میکنند. جشنهای مشابهی هم در برخی نقاط دیگر دنیا برگزار میشود؛ در آمریکا روز شکرگزاری در چهارمین پنج شنبه ماه نوامبر و در کانادا در دومین دوشنبه ماه اکتبر گرفته میشود. جشن شکرگزاری ریشه در اعتقادات مذهبی و فرهنگی مردم دارد.
دیوالی در ماه نوامبر

دیوالی یک جشنواره پنج روزه هندوها است که در سراسر هند اجرا میشود و تاریخ اجری آن به زمانهای پیش از تاریخ بازمیگردد. این جشنواره پنج روزه بر اساس گاهشماری هندی، در روز پانزدهم کارتیکا آغاز میشود. از آنجایی که محاسبه ماههای هندی، قمری است؛ تاریخ دیوالی در تقویمهای دیگر متغیر است. طی روزهای قبل از جشن، تمام خانهها پاکیزه و مرتب شده و پنجرهها برای خوشامدگویی به لاکشمی (Lakshmi)، الهه توانگری و کامیابی گشوده میشوند.
نام دیوالی، تحریف شده واژه دیپاوالی (Deepavali) – دیپا به معنی نور و آوالی به معنای ردیف و صف – و در کل به معنای صفی از نور است. در واقع نمایش نور در این جشنواره یکی از جذابترین بخشهای آن است. تمام خانهها، از فقیرانهترین کلبهها تا اشرافیترین کاخها، با نور نارنجی رنگ فانوسهایی به نام دیا (Diya) برای تبریک و سلام به لاکشمی روشن میشوند.
فانوس یا دیپ (Deep)، نشانه دانش است و افروختن چراغ دانش در بین مردم به معنای درک فلسفه هر روز خاص از این جشنواره و به عمل درآوردن این فلسفه، در زندگی روزمرهاست.
طرحهای الوان رنگولی (Rangoli نقوشی سنتی و بسیار زیبا که در روزهای عید و مناسبتها، از دیرباز برای تزیین کف اتاق، حیاط و درگاه خانهها، برای خوشامد گویی به خدایان ترسیم میشدهاست.این نقاشیها با پودرهای رنگ و توسط زنان اجرا میشدهاست)، گل آرایی و آتش بازی، این فستیوال را که پیامآور شادی، نشاط و خوشبختی در سال جدید است، از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار میکند.
جشنواره دیوالی در ابعاد وسیع و تقریباً در تمام مناطق هند برگزار میشود و درواقع، پیش درآمد سال نو است. دیوالی حتا در کشورهایی چون تایلند، ترینیداد، سیام و مالایا نیز- با تفاوتهایی- اجرا میشود.
شب یلدا در ماه دسامبر

«شب یلدا» که به عنوان یکی از شبهای مقدس در ایران باستان مطرح بوده بهصورت رسمی در تقویم ایرانیان باستان از سال ۵۰۲ قبل از میلاد در زمان داریوش یکم به تقویم رسمی ایرانیان باستان راه یافت. چله و جشنهایی که در این شب برگزار میشود، یک سنت باستانی است. مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی، بنیان زندگی آنان را تشکیل میداد و در طول سال با سپری شدن فصلها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیتهای خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند.
آنان ملاحظه میکردند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند میشود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر میتوانستند استفاده کنند. این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکشند. مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی – هند و اروپایی، دریافتند که کوتاهترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شبها کوتاهتر میشوند، از همین رو آن را شب زایش خورشید (مهر) نامیده و آن را آغاز سال قرار دادند کریسمس مسیحیان نیز ریشه در همین اعتقاد دارد
تاریکی نماینده اهریمن بود و چون در طولانیترین شب سال، تاریکی اهریمنی بیشتر میپاید، این شب برای ایرانیان نحس بود و چون فرا میرسید، آتش میافروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی و شیطانی نابود شده و بگریزند، مردم گرد هم جمع شده و شب را با خوردن، نوشیدن، شادی و پایکوبی و گفتگو به سر میآوردند و خوانی ویژه میگستردند، هرآنچه میوه تازه فصل که نگاهداری شده بود و میوههای خشک در سفره مینهادند. این جشن به افتخار «اورمزد» و «مهر» یا خورشید برگزار میشد.
شب یلدا را شب میلاد خدای خورشید، عدالت، پیمان و جنگ هم میدانند. دربارهٔ آن دو روایت عمده رایج است. اول آنکه در این شب مهر، میترا یا آنچنانکه در اوستا و نوشتههای پادشاهان هخامنشی آمده، میثرَه (Mithra) به جهان بازمیگردد. او که از ایزدان باستانی هند و ایرانی است ساعات روز را طولانی کرده و در نتیجه برتری خورشید پدیدار میشود.
آئین مهرپرستی یا آئین مهر برپایه پرستش میترا در دوران پیش از آئین زرتشت شکل گرفتهاست و در اروپا به آئین میتراییسم هم گفته میشود.